อะไรก็แล้วแต่…ถ้าเรารับรู้มันทั้งสองด้าน สัมผัสมันทั้งสองมุม เราก็จะยิ่งเข้าใจได้ดี
คล้ายกับการที่ “เอาใจเขามาใส่ใจเรา”
ลองพูดถึงเรื่อง ความผิดพลาดและเข้าใจผิด ซึ่งสองสิ่งนี้มันได้เกิดกับใครแล้ว รู้สึกไม่ต่างกัน ว่าทำไม… มันต้องเกิดขึ้นด้วย ?
หากตัวเรานั้นกลับต้องเหมือนเป็นต้นเหตุของความผิดพลาด โดยที่เราไม่ได้ทำหรอก…แล้วเราก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นสักนิด
ซึ่งคนหรือสภาพแวดล้อมก็คงไม่ได้ตั้งใจจะให้มันผิดพลาด แต่พอมันเกิดขึ้นไปแล้ว… แก้ไขอะไรไม่ได้
เกิดความเข้าใจผิดขึ้นแล้ว มันเป็นปัญหาที่เราก็ยากจะแก้ไข เพราะเราก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น ที่นี้จะทำยังไง…เกิดเป็นคำถาม
ลองในมุมกลับกันบ้าง
เราได้พบกับความผิดพลาดบ้าง โดยที่ก็ไม่มีใครตั้งใจและไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นเลยสักนิดเดียว
แต่เรากลับเกิดความเข้าใจผิด เกิดความเสียใจขึ้นมาแล้ว โดยที่คนๆ นึงก็ไม่ได้รู้เรื่อง
ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่มันเกิดขึ้นเอง… ย้อนเวลาไปแก้ไขไม่ได้
จะทำยังไงดี ? นั่นคือคำถามของเขา…เช่นกัน
คำตอบอยู่ตรงนี้ !
“คนที่ได้รับความผิดพลาด” ต้องใช้สติ มีสมาธิ มีความเข้าใจ และไม่ใช้อารมณ์มาวิเคราะห์ในสิ่งที่เกิดขึ้น
“ถ้าเลือกได้ คงไม่มีใครอยากให้เกิดความผิดพลาดขึ้นหรอก”
เป็นเพียงเพราะความไม่ตั้งใจไม่ว่าจะของเราหรือใคร อาจแก้ไขข้อผิดพลาดเหล่านั้นไม่ได้ แต่ทำให้มันไม่เกิดผลร้ายต่อตัวเราได้
เพียงแค่ ปัญหา… ต้องแก้ที่ตัวเรา เตือนสติตัวเองให้ได้… แล้วก็ลองนึกถึงตัวเขาตัวเรา ว่าเราก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้…
แล้วถ้าเรา ณ ตรงนั้น หรือ เรา ณ ตอนนี้ เป็นแบบนั้นและเป็นแบบนี้ เราจะเข้าใจมันเอง… โดยเหตุผลมันจะเกิดขึ้นเอง
ที่สำคัญ… มั่นคงต่อสิ่งที่เราเป็นอยู่ เมื่อเราแข็งแรง จิตใจแข็งแกร่ง เวลาเพียงไม่นาน… เราก็จะหาเหตุผลมาทำความเข้าใจมันได้เอง
อย่าโทษใคร โทษตัวเอง… คิดมากเอง เข้าใจผิดเอง ฟุ้งซ่านเอง เสียใจเอง
ที่สำคัญกว่านั้น… อย่าลงความรู้สึกเหล่านี้กับคนที่ไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ตั้งใจ โดยเฉพาะ “คนที่เรารักและรักเรา”
เรา… ไม่อยากให้เขาต้องเสียใจ ทุกข์ใจ วุ่นวายใจ เขา… ก็รู้สึกไม่ต่างจากเราแม้แต่น้อย
ช่วงเวลาดีดี อย่าปล่อยให้มันหายไป เพียงเพราะข้อผิดพลาดเหล่านี้เลย มันไม่คุ้มกันสักนิด…
